Ölüm başlangıcı.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Tam polislere ne olduğunu anlatacaktım,konuşamadım.Gözlerim karardı ve bir kaç saniye sonra gözlerimi açtığımda kaburgalarım küfrediyordu.Her neredeysem düşmüştüm.Gökyüzü kızıldı ve yerlerde siyah çimler vardı.Kendimi yere attım.Delirmiştim.Rüya görüyordum.Çığlık attım ve ağlamaya başladım.Bu neydi böyle?Aynı gün içerisinde bir patlama, babamın katledilişi ve burası?Kesin şizofren falandım.Halüsinasyon görmediğimi anlamak için bir taşa dokundum. Değildi.Ne yaptığımı bilmeden yürümeye başladım.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Ne kadar yürüdüm bilemiyordum.Sonunda kurak bir arazinin ortasında durdum.Arkamdan tuhaf bir ses geldi. Döndüm.Karşımda bir iskelet vardı.Ve göğüs kafesinde gözüken kalbi atıyordu.Yaratığa tekme attım.Bir kemik parçası uçtu.Koşmaya başladım.Neler oluyordu?Sanırım kafamı bir yere vurmam gerekecek.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

İskeletler.Her yerde.Ve ben önüme gelene vuruyordum.Kemikler havada uçuşuyordu.Bir yere gitmem gerekliydi. Koşmaya başladım.Tekrar.

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

Karanlık karanlıktır.Korku korkudur.Hız hızdır.İlk başta bir yere çarptık zannetmiştim ama sonra kırmızı havayı ve siyah çimenleri gördüm.Yaram neredeyse açılmak üzereydi ve başka yerlerim kanamaya başlamıştım bile.Harry'ı görmek için etrafıma bakındım.O da az ilerideydi.Ayağa zor zar kalkıp ona doğru yürümeye başladım.

Mesaj Sayısı : 76 Kayıt tarihi : 22/12/10

Dur diye elimle işaret ettim.Kılıcımı çektim ve sus işareti yaptım.KOşmaya başladım ama biri bana çarptım bu raven di

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Bir şeye çarptım.Tam yumruk atıyordumki kafamı kaldırdım.Babamı geberten -ona teşekkür borçluyum- çocuktu bu. Geri çekildim."Tamam.Delirdim.Harika."deyip geri geri yürümeye başladım.

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

İkisine salak gibi bakıyordum.Sonra birden başımda bir patlama oldu,gerçekten.Sanki biri beynimin yerine bomba koymuştu ama canımı acıtmıyordu.Tam tersine,beni sakinleştiriyordu bu bomba.Sonra birden her şey bulanıklaştı ve tam bayılacağımı düşünürken her şey geçti.Tekrar 'normal'e dönmüştü her şey.İç çektim ve kendimi siyah çimlere bıraktım.Tek istediğim uyumaktı,evet biraz uyku.

Mesaj Sayısı : 76 Kayıt tarihi : 22/12/10

sus işareti yaptım.Silahım susturucuyu taktığım gibi lulu ya doğru ateş ettim.Kurşun saçlarını sıyırarak arkasındaki iskeletin kalbini parçaladım

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Bir iskelet daha parçalanmış oldu.Lulu nun yanına gittim."İyimisin,ölüyormusun?"diye sordum

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

"Belki de ölsem daha az acıtırdı" dedim ona bakarak ve sonra öksürdüm.Biraz kan çıkmıştı.Durdum ve yüzümü buruşturdum.İçimden bir lanet okudum,neler oluyordu bana böyle?"Beni burada bırakın ve o iskeletlerin canını okuyun" dedim sırıtarak.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

"peki."döndüm.İskeletler yerden fırlıyordu.Bir tanesine tekme attım.Kemikleri uçtu.Diğerinin kollarından tutup sırtını sertçe ittim.Kolları elimde kaldı.Lulunun yanına döndüm kemikleri yanına bıraktım."Hediyem olsun.Şimdi gelelim sana. Oturabilir misin?"

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

"Hiç sanmıyorum" dedim ve kalkmama yardımcı olmak için uzattığı koluna tutundum.Bir anda onun zihniyle zihnim birleşmiş gibiydi.Onun hakkında her şeyi öğrenmeye başlamıştım.Elimi çektim,nefes nefeseydim.Bütün bu bilgileri sindirmeye çalışıyordum,bir gözümü kapadım ve onu tuttum.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Lulu kolumu tutunca felç olmuş gibi hissetim.Sanki kafamın içinde yürüyordu.Her türlü anımın,babamla kavgalarımızı, sinir krizlerimin,kahkaha atarak güldüğüm nadir anların,hepsinin üzerinde yürüyordu.Kolumu bırakınca gözlerim ona kitlenmişti.Göz bebeklerim yine küçülmüştü."Aman tanrım."diye mırıldandım.Tekrar olma ihtimaline aldırmadan sırtından tutup oturmasına yardımcı oldum.Elimi kaburgalarına bastırdım."Sanırım bir kaburganı çatlatmışsın."dedim

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

Saçlarım darmadağandı,birkaç yerim kanıyordu ve birkaç kemiğim kırıktı,Raven'ın anıları yüzünden afallamıştım,bu korkunç yerdeydik ama ben hala mizahımı kaybetmemiştim."Ah,genellikle başıma gelir" dedim ve güldüm."Birkaç kemik kırsam fena olmaz" dedim.İçimdeki adrenalini hissediyordum,salakça bir şey yapacak kadar vardı içimde.Üzerime yürüyen bir iskeletin boynunu kırdım,öbürünün göğüs kafesini parçaladım,öbürünün de yüzünü darmadan ettim.Hala çok eğleniyor gibiydim,sırıttım.Bu gerçekten çok eğlenceliydi.Kırıklarımı ve kanayan yerlerimi aldırmıyordum,Raven'ın anıları artık düzene girmeye başlamıştı,bulunduğumuz yere bile alışmaya başlamıştım.Birkaç iskeleti daha parçalara ayırınca içimdeki güven daha da büyümeye başladı.Bir iskelet ordusuna doğru koştum,ortalarına girdim ve birkaçının kemiklerine kırmaya başladım.Beni rahatlatan şey işte kesinlikle buydu,birkaç kemik kırmak.İskeletleri bitmiyor gibiydi ama Raven ve Harry bana yardım ediyorlardı."Hey kemik yığınları!" diye bağırdım."Bizden korkmalısın,evet kesinlikle korkmalısınız" dedim ve birkaçın üstüne yürüdüm.Geri çekildiler,sırıttım.Sonra üstüme atladı bir tanesi,onu arkasında duran iskeletle vurdum ve ikisi de parçalandı.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

"Sanırım burası ona biraz ağır geldi."diye mırıldandım kendi kendime.Kemikleri kırıkken bunları yaparsa ölme şansı vardı."Lulu?"

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

Ona baktım.Nasıl göründüğümü biliyordum,darmadağan saçlar,çılgın ama hırslı bakan gözler,yüzünde çok pis bir sırıtış olan deli bir psikopat.Halbuki bu histeri krizi gerçirme halimde."Ne var?" dedim biraz daha sakinleşerek.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

"İyi geceler."deyip boynuna öldürmeyecek kadar yumuşak,uyutacak kadar sert bir şekilde vurdum.Yere yığıldı. Tişörtümün kollarını yırtıp şeritler haline getirdim.Kanayan yaralarına bastırdım.Sonra tişörtüme geçirdiğim iğneleri kolların dikiş yerlerinden çıkan ipliklere geçirip yaraları diktim.Sonra yanına oturdum.Tahminimce bir kaç dakika içinde uyanırdı.

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

Raven beni bayıltığı zaman onun hakkında bir anı görmeye başladım.
Tahminen daha 5-6 yaşlarındaydı.Bir gece odasında uyuyordu,sonra içeri bir adam girdi.Adam yatağına oturdu ve başını okşadı.Sonra kızın başını öptü ve gitti.Başka bir anı.Ravn daha büyük,10-11 yaşlarında.Bir adam onu kırlara götürmüş ama şimdi adamı arıyor ama bulamıyor.Bağırıyor,çağrıyor ama gelmiyor.Raven ağlamaya başlıyor ve adam karşısında beliriyor.İşte Raven o zaman o adama bir daha güvenemeyeceğini anlıyor.
Yutkundum ve gözlerimi açtım.Daha deminki kır havası yerinde karşımda bana bakan Raven'ı ve kırmızı gökyüzünü buldum.Raven'a baktım.Yıllar içinde değişmiş.Saçları daha uzun,gözlerinin altında torbalar ve bakışları...daha solgun ve donuk.Gözlerimi tekrar kapadım ve iç geçirdim.Sonra yavaşça dikildim.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

"Bunun için üzgünüm.İyimisin?"dedim.

Admin Mesaj Sayısı : 112 Kayıt tarihi : 21/12/10

Gülümsedim."Kesinlikle daha iyi olmuştum ama daha kötü vakitlerimde var" dedi ve tekrar öksürdüm.Burnumda kanamaya başlamıştım.Başparmağımla burnumu hafifçe sildim."Buradan nasıl çıkıyoruz?" dedim ve düşünmeye başladım.Düşünmek aslında en son yapmak istediğim şeydi çünkü Raven'ın anları üzerime geliyordu.İç geçirdim ve onları bir kenara itmeye çalıştım.Sonra gözümü açtığımda dünya titreşiyordu,bildiğiniz televizyonuzda görüntü gittiğinde olduğu gibi.Bir karanlık bir orman,bir de kırmızı bir gökyüzü görüyordum.Gözümü kapadım,başım çok kötü dönüyordu.İşte o sırada birden dünyam karardı.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Aman tanrım.Lulu yok oldu.Bir anda.Elimi az önce olduğu yere uzattım.Yoktu.Kesinlikle kafayı yemeye başlamıştım.

Mesaj Sayısı : 76 Kayıt tarihi : 22/12/10

başım dönüyordu.halisünasyonlar görmeye başladım ve bir anda 5 m. ileri gittim.yoğunlaşıp evimi hayal ettim.Dünya ayaklarımın altından kaydıve evdeydim yanımda Lulu vardı

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Etrafıma bakındım.O çocuk da yok olmuştu.sanırım cidden şizofren oluyordum.ve aniden ciğerlerimden başlayıp bütün vücuduma yayılan bir acı dalgası hissettim.Kan kaybediyormuşum gibi bir şey vücudumdan çekiliyordu.Kendi çığlığım beni sağır ediyordu.Bir kaç saniye sonra nasıl olduysa bedenime bakıyordum.Ve buranın ismini biliyordum. Burası ölümdü.Ölüme gelmiştik.Nasıl olduğunu bilmiyordum ama buranın neresi olduğunu biliyordum.Burayı biliyordum. Burası bir kafesti.Çıkışı için bir kapı vardı.Ancak öbür dünyaya dönmek için bir kaç yerden geçmek gerekiyordu ve en ufak hata sonsuza dek sizi burda tutabilidi.kısaca ölürdünüz.Ne olduğunu anlamadan kendi bedenime geri dödüm.Nerede olduğumu,az önce ne olduğunu hatırlamıyordum.Hatırladığım tek şey vardı.Kapı.Orayı bulmak zorundaydım.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Kapı.Anahtar deliği olan bir kapı.Anahtar bulmam lazım.Of.Ölmek bazen ne kadar cazip bir seçenekti.

Mesaj Sayısı : 55 Kayıt tarihi : 21/12/10

Saatlerce yürüdüm.Susuzluktan ve yorgunluktan resmen kafam güzel olmuştu.Sonunda kendimi yere attım. Ciğerlerim düştüğüm için hala acıyordu.Yerden bir avuç çim kopardım.Elimde yanmaya başladılar.Kül olunca hepsini üfledim.Derin bir nefes alıp yürümeye devam ettim.Gözüme bir karaltı ilişti.Koşarak yanına gittim.Kocaman bir çukur. Tam ortasında da bir ağaç vardı.Ağacın bir dalından dikenli sarmaşıkların oluşturduğu bir kafes sarkıyordu.Ve tam ortasında anahtar vardı."Of tanrım,"diye mırıldandım."Neden her kurtuluş yolunda bir zorluk vardır ki?".Bir kaç metre geriye yürüdüm.Ve kalan bütün enerjimi harcayarak koştum.Çukurun üzerinden atlayıp ağacın olduğu minik adacığa düştüm.Ağacın etrafında iskeletler vardı.Canlanma ihtimaline karşı bir tanesine tekme attım.Son derece ölüydüler. Sarmaşık kafese uzandım.Elimi küçük aralıklardan içeri sokmaya çalıştım.Dikenler elimi parçalıyordu.Yinede anahtara ulaşana kadar uğraştım.Sonunda anahtarı çektim.Saç teline bağlanmıştı.Elim kan içindeydi.Tişörtüme bastırdım.Şimdi ne yapacaktım?İçimden gelen sesi dinledim."Aşağı atla..." belki bir işe yarayabilirdi.Ağaçtan yumuşak bir parça dal koparıp anahtara geçirdim ve boynuma astım.Sonrada kendimi sonsuz görünen karanlığa bıraktım.